Loco La Paz!
Door: Caroline
Blijf op de hoogte en volg Caroline
31 Maart 2010 | Bolivia, La Paz
Buenos noches lieve mensen!
How are you doing? I hope ok! Thanks voor alle lieve berichten die ik de afgelopen week weer heb mogen ontvangen. Fijn dat iedereen zo met me meeleeft! Ik mis jullie heel erg!
Hier zit ik dan, sinds eergisteren in La Paz, Bolivia, nadat ik helaas het mooie Peru heb moeten verlaten. Maar de laatste dagen waren helemaal te gek! In Cusco heb ik nog een aantal dagen van de mooie stad genoten (veel musea, kerken ed. bezocht). Daarna zijn we doorgereisd naar Puno aan het Lago Titi Caca. De reis naar Puno was adembenemend mooi door het hoge Andesgebergte. Prachige vergezichten van de bergen (met besneeuwde toppen en gletjsers), dalen, rivieren, meren en groene weidelanden vol Alpaca's, schapen en Lama's. In Puno zelf valt niet zoveel te beleven, maar daar waren we dan ook maar een halve dag voordat we met de boot het immense Titi Caca meer op zijn gegaan. Lake Titi Caca is het hoogst gelegen meer ter wereld en is verdeeld tussen Peu en Bolivia (verdere info wb. lengte, breedte, diepte, etc. kan ik later nog weleens geven, aar het is echt zeer indrukwekkend!). Om het meer zie je overal bergen en op het meer bevinden zich talloze eilanden.
We hebben op het meer een tweetal eilanden bezocht waar de mensen nog zeer authentiek leven. Het eerste eiland Taquile zijn we helemaal overgewandeld. Op het tweede eiland (Amantani) hebben we bij mensen thuis overnacht. Ze leven daar zeer eenvoudig en velen hebben geeneens stromend water en electriciteit. De wc is een innieminnie hokje buiten met een een pot met een gat eronder. Water moet je zelf over je dingetje heen scheppen om het weg te spoelen. De keuken is een hutje met een houtkachel waarop grote pannen staan te pruttelen. De bedden zijn gemaakt van stro met een hoeslaken erover en in de ochtend staan de mensen nog voor zonsopgang op om te werken op het land. Ze zijn echter enorm gastvrij en het was een ware belevenis om daar te mogen overnachten! Na het avondeten werden we in traditionele kleding gehesen waarna we naar een lokale hut werden gebracht voor een traditioneel feest, inclusief lokale band (lees: panfluit, trommel, gitaar en minigitaar waarbij werd gezongen in Qeuchua). Er werd volop gedanst met de lokale mensen. Om 22.00 u was de party voorbij en was het bedtijd (maar eerst moesten we nog naar ons huisje zie te komen: dat was een ware tocht in het pikkedonker over aardappelvelden, door dalen en riviertjes :)). In alle vroegte werden we gewekt door onze mama en was het tijd voor het ontbijt (pannekoeken met jam en coca thee), waarna we weer op de boot zijn gestapt terug richting Puno. Onderweg zijn we nog gestopt bij de floating islands, waar de mensen wonen op drijvende, zelfgemaakte eilanden van riet. Alles op zo'n eilandje (waar ongeveer 5 gezinnen per eiland wonen), is gemaakt van riet en moet om de twee weken vervangen worden. Leuk, zo blijf je verbouwen! En als enige vervoermiddel hebben ze daar kleine bootjes (soms met motor, vaak echter nog roeibootjes, dus peddelen maar!).
Terug in Puno ben ik in de namiddag naar een oude pre-inca begraafplaats geweest met oeroude graftombes. Helaas was er niet meer zoveel over van de graven, daar de lokale bevolking en grafrovers de graven enige jaren geleden volledig hebben geplunderd! Eeuwig zonde! Maar de plek was erg bijzonder, temeer omdat daar heel sterke magnetische aardstralen uit de aarde komen. Zo werken kompassen bijv. niet daar (draaien in het rond). Het uitzicht was wederom adembenemend (op meren en bergen) en er heerste een serene rust.
De dag erna zijn we in alle vroegte met de bus vertrokken langs het Titi Caca meer naar de Boliviaanse grens. Het was een hele lange tocht en we kwamen pas in de avond aan in La Paz alwaar ik nu zit en een week zal verlijven. Vanmorgen heb ik mijn groepje uitgezwaaid en nu ben ik dus helemaal allenig hier.
La Paz is een enorme stad met meer dan 3 miljoen inwoners. De mensen zijn heel erg arm hier, dus ik moet goed uitkijken op straat. Gelukkig valt er wel een en ander te beleven binnen en buiten de stad, dus ik zal deze week wel omkrijgen hier. Vooralsnog ga ik eerst een beetje relaxen en bijkomen van alle indrukken. Reizen is soms best vermoeiend (zeker als je iedere dag ondereg bent en zoveel indrukken te verwerken krijgt), maar ik geniet me nog steeds te pletter hier.
Lieve mensen, ik heb voor zometeen een massage geboekt, dus ik ga jullie voor nu het allerbeste toewensen. Mocht ik jullie niet meer spreken voor Pasen, alvast hele fijne en knusse Paasdagen gewenst (niet te veel choco-eitjes eten, want dan word je misselijk;))! Heel veel liefs en dikke knuffels uit een koud en nat La Paz!
xxx
How are you doing? I hope ok! Thanks voor alle lieve berichten die ik de afgelopen week weer heb mogen ontvangen. Fijn dat iedereen zo met me meeleeft! Ik mis jullie heel erg!
Hier zit ik dan, sinds eergisteren in La Paz, Bolivia, nadat ik helaas het mooie Peru heb moeten verlaten. Maar de laatste dagen waren helemaal te gek! In Cusco heb ik nog een aantal dagen van de mooie stad genoten (veel musea, kerken ed. bezocht). Daarna zijn we doorgereisd naar Puno aan het Lago Titi Caca. De reis naar Puno was adembenemend mooi door het hoge Andesgebergte. Prachige vergezichten van de bergen (met besneeuwde toppen en gletjsers), dalen, rivieren, meren en groene weidelanden vol Alpaca's, schapen en Lama's. In Puno zelf valt niet zoveel te beleven, maar daar waren we dan ook maar een halve dag voordat we met de boot het immense Titi Caca meer op zijn gegaan. Lake Titi Caca is het hoogst gelegen meer ter wereld en is verdeeld tussen Peu en Bolivia (verdere info wb. lengte, breedte, diepte, etc. kan ik later nog weleens geven, aar het is echt zeer indrukwekkend!). Om het meer zie je overal bergen en op het meer bevinden zich talloze eilanden.
We hebben op het meer een tweetal eilanden bezocht waar de mensen nog zeer authentiek leven. Het eerste eiland Taquile zijn we helemaal overgewandeld. Op het tweede eiland (Amantani) hebben we bij mensen thuis overnacht. Ze leven daar zeer eenvoudig en velen hebben geeneens stromend water en electriciteit. De wc is een innieminnie hokje buiten met een een pot met een gat eronder. Water moet je zelf over je dingetje heen scheppen om het weg te spoelen. De keuken is een hutje met een houtkachel waarop grote pannen staan te pruttelen. De bedden zijn gemaakt van stro met een hoeslaken erover en in de ochtend staan de mensen nog voor zonsopgang op om te werken op het land. Ze zijn echter enorm gastvrij en het was een ware belevenis om daar te mogen overnachten! Na het avondeten werden we in traditionele kleding gehesen waarna we naar een lokale hut werden gebracht voor een traditioneel feest, inclusief lokale band (lees: panfluit, trommel, gitaar en minigitaar waarbij werd gezongen in Qeuchua). Er werd volop gedanst met de lokale mensen. Om 22.00 u was de party voorbij en was het bedtijd (maar eerst moesten we nog naar ons huisje zie te komen: dat was een ware tocht in het pikkedonker over aardappelvelden, door dalen en riviertjes :)). In alle vroegte werden we gewekt door onze mama en was het tijd voor het ontbijt (pannekoeken met jam en coca thee), waarna we weer op de boot zijn gestapt terug richting Puno. Onderweg zijn we nog gestopt bij de floating islands, waar de mensen wonen op drijvende, zelfgemaakte eilanden van riet. Alles op zo'n eilandje (waar ongeveer 5 gezinnen per eiland wonen), is gemaakt van riet en moet om de twee weken vervangen worden. Leuk, zo blijf je verbouwen! En als enige vervoermiddel hebben ze daar kleine bootjes (soms met motor, vaak echter nog roeibootjes, dus peddelen maar!).
Terug in Puno ben ik in de namiddag naar een oude pre-inca begraafplaats geweest met oeroude graftombes. Helaas was er niet meer zoveel over van de graven, daar de lokale bevolking en grafrovers de graven enige jaren geleden volledig hebben geplunderd! Eeuwig zonde! Maar de plek was erg bijzonder, temeer omdat daar heel sterke magnetische aardstralen uit de aarde komen. Zo werken kompassen bijv. niet daar (draaien in het rond). Het uitzicht was wederom adembenemend (op meren en bergen) en er heerste een serene rust.
De dag erna zijn we in alle vroegte met de bus vertrokken langs het Titi Caca meer naar de Boliviaanse grens. Het was een hele lange tocht en we kwamen pas in de avond aan in La Paz alwaar ik nu zit en een week zal verlijven. Vanmorgen heb ik mijn groepje uitgezwaaid en nu ben ik dus helemaal allenig hier.
La Paz is een enorme stad met meer dan 3 miljoen inwoners. De mensen zijn heel erg arm hier, dus ik moet goed uitkijken op straat. Gelukkig valt er wel een en ander te beleven binnen en buiten de stad, dus ik zal deze week wel omkrijgen hier. Vooralsnog ga ik eerst een beetje relaxen en bijkomen van alle indrukken. Reizen is soms best vermoeiend (zeker als je iedere dag ondereg bent en zoveel indrukken te verwerken krijgt), maar ik geniet me nog steeds te pletter hier.
Lieve mensen, ik heb voor zometeen een massage geboekt, dus ik ga jullie voor nu het allerbeste toewensen. Mocht ik jullie niet meer spreken voor Pasen, alvast hele fijne en knusse Paasdagen gewenst (niet te veel choco-eitjes eten, want dan word je misselijk;))! Heel veel liefs en dikke knuffels uit een koud en nat La Paz!
xxx
-
31 Maart 2010 - 06:55
Mam:
buenos dias carolina,
Hier is het ochtend en jij slaapt nog lekker na de massage. Straks skypen, ga nu naar het ziekenhuis, liefs en dikke knuffel, Mama -
31 Maart 2010 - 08:36
Cune:
Ha avonturiertje! Heb je geen last van de lage luchtdruk en het lage zuurstofgehalte daarboven in la Paz? Amantani moet een bijzondere belevenis geweest zijn. Ik had je graag in de traditionele kleding gezien :). Hier gaat `t top, ik verheug me op het Paasweekend. Verder afgelopen weekend in Amsterdam geweest, over de Albert Cuyp markt gewandeld, de 9 straatjes...Tourist in eigen land, erg leuk! Caro, van de 166 dagen zijn er niet meer zo veel over he :). JOEPPIEH!!! -
31 Maart 2010 - 09:17
Erik:
Hey Caro !
klinkt super weer, mooie verhalen , dat meer lijkt me ook bijzonder :) en van dat kompas, bizar zeg.
Ik ben ook op tijd terug uit IJsland, want waar wij geweest zijn was laatst een vulkaanuitbarsting !
ik ga zo weekje naar Murcia, ook even afschakelen :) Ines gaat eind deze maand 3 mndn naar Brighton voor master thesis! En ik mag naar Shanghai eind mei voor mijn werk als alles goed gaat !
Have fun ! Fijne pasen !
`groetjes
`Erik
-
31 Maart 2010 - 10:15
Marjo:
Lieve Caro,
Wat een fantastische avonturen weer!En de tegenstellingen zijn heel groot: van armoe naar luxe en omgekeerd. Ik bewonder hoe gemakkelijk dat je daar mee omgaat en zeker toen je ziek was. Toch maar weer die bus in en maar zien hoe het gaat. Knap hoor. Het begint trouwens flink op te schieten hé. Voor dat je het weet ben je weer thuis.Vieren ze daar waar je bent ook Pasen?
In ieder geval fijne dagen en liefs van Marjo -
31 Maart 2010 - 11:52
Miekje:
Lieve Caro,
Super verhalen...ik leef helemaal mee, lekker!
Ik mis je.
X Miek -
31 Maart 2010 - 12:22
Mam:
Heye Caro,
Al ontbeten? Ben nu terug uit het ziekenhuis en zal zo meteen even kontakt proberen op te nemen met je, liefs mams -
31 Maart 2010 - 17:31
Steppovic:
Hallo = Olla
Goedendag = Buenos Dias
Meneer = senor
Mevrouw = Senorita
Ja = si
Nee = No
Waar = de asbak = ??????
Hee spaanse vlieg van me (hihi)..hou je taai daar en vergas de mensen niet met de restanten bombey bombs :)
Have fun en enjoy
greets big brother is watching you -
02 April 2010 - 01:50
Maarten:
Wat een mooie verhalen! En fantastische dingen die je meemaakt!! Geniet ervan!!!
Maarten -
02 April 2010 - 14:38
Paps:
Hola Caro!
Net weer je verslag gelezen en soms is het alsof ik zelf erbij ben, zo goed beschrijf je de vele bijzondere belevenissen die je dagelijks meemaakt en de sfeer er omheen.. Ben echt benieuwd naar de fotos en de verhalen, die erbij horen... Lieve meid, let goed op jezelf, want La Paz en Bolivia is net niet bepaald de veiligste plek op deze aardbol! Dus buiten paaseierenrapen sla je dit jaar maar over?
Denk an jou en dikke paashaasknuffel van
Paps -
03 April 2010 - 09:29
Oma:
Lieve caro, leuk om met je te skypen, heb me er zeer op verheugd. Je ziet er goed uit hoor, fijne paasdagen en pas heel goed op jezelf. Ik mis je wel hoor en zal blij zijn als je weer gezond en wel terugbent. Dikke poenies van oma -
03 April 2010 - 10:35
Roland:
Ola Carolina!
Qué tal?
Muy bieno zo aan je verhaal te lezen :D
Wat een gave ervaringen doe je daar op zo tussen de lokale primitieve bevolking aldaar.
Ik ben via Google Earth jouw lokatie aan het bekijken, zo heb ik ook een indruk hoe het daar uitziet.
Wel apart dat La Paz gemiddeld op 4000 meter hoogte (!!!) ligt, en de temperatuur er op dit moment slechts +3 graden is (ochtendschemering nu daar).
Nog fijne Paasdagen gewenst en zeker ook bedankt voor je SMS-je :)
Tot gauw!
Roland. -
03 April 2010 - 14:48
Mam:
Hallo lieve Carolientej,
Al ontbeten vandaag? Ben jou is het nu 11.00 uur. Lekker stokbrood met ...
Ben benieuwd of je vandaag nog wat onderneemt, maar dat hoor ik dan straks wel, heel veel lieve paasknuffels alvast, Mams en Katja -
05 April 2010 - 11:28
Mam:
Lieve carootje,
Fijne 2e paasdag, ben benieuwd naar de pre inca ruines en grote beelden. er was 3 uur geleden een grote aardbeving in n-w- mexico, baja california, goed dat je daar nu niet bent, geniet nog van je laatste dag in la paz en tot snel weer, heel veel liefs en dikke zoenen van mams
-
06 April 2010 - 15:36
Cune:
Ola Carooke,
Pasen is alweer voorbij en ik hoop natuurlijk dat je het gezellig hebt gehad! Ik kan geen ei meer zien, jij wel :)? Doet me goed om te horen dat je zo veel lieve mensen ontmoet. Hoe waren de ruines van Tiwan..eh...Tiwanaku? Jammer dat skypen niet meer gelukt is afgelopen week, maar dat halen we in ok? Pas goed op jezelf. Dikke poen -
06 April 2010 - 20:31
Ellen Van Vliet:
Hey lief! Wat een leuke verhalen allemaal! Gaat steeds iets mis met het sms-en, ik krijg het bericht dat het bericht niet is afgeleverd bij jou en jij krijgt het berichtje vervolgens 30 keer in je inbox....vreemd hoor! Durf nu niet meer zo goed......zal morgen eens even naar de provider bellen. Pasen was wel prima, had gelukkig geen dienst. Mis je wel hoor! dikke X Elke -
08 April 2010 - 10:19
Mam:
Lieve caroline,
Hoe was het bij of in de zout meren? zul je wel veel dorst krijgen?
Ben benieuwd naar de volgende verhalen !
liefs, mams dikke zoen xxx -
10 April 2010 - 17:56
Mam:
Lieve Caro,
Zit je nog steeds op grote hoogten? Morgen ga je geloof ik weer dalen tot 2800 m, hoop even wat te horen, liefs en dikke zoen,
mams
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
