The winds of change...
Door: Caroline
Blijf op de hoogte en volg Caroline
03 Augustus 2013 | Duitsland, Kempten (Allgäu)
Lieve mensen,
Mijn laatste schrijven dateert alweer van een paar maanden geleden, dus is het de hoogste tijd voor een nieuwe update. Ik zal trachten het enigermate kort en bondig te houden, maar vergeef me als dat niet helemaal lukt. Ik heb nl. best wel wat te vertellen...
Eind juni heb ik in Riga mijn laatste examens met goed gevolg afgerond. Dat wil zeggen dat ik de eerste 2 pre-klinische jaren (in het Duits heet dat Physikum) er eindelijk helemaal op heb zitten! Eigenlijk wel een kleine mijlpaal te noemen...
Het vierde semester was veruit het zwaarste tot nu toe met 12 vakken (en belachelijk veel stof om te leren). Ik heb dan ook nog nooit zo hard en veel gestudeerd in mijn leven als de afgelopen maanden. Het gevoel wanneer je hoort dat je alles gehaald hebt (zelfs grotendeels met zeer nette cijfers), is eigenlijk niet te beschrijven! En dat terwijl op de dag voor mijn laatste (en tevens zwaarste) examen, een tweede keer een deel van het plafond (ditmaal in de badkamer) naar beneden is gekomen vanwege een lekkage. Ik dacht even dat ik gek werd, of in een of andere absurde episode van Monty Python terecht was gekomen! Maar gelukkig eind goed, al goed. Het plafond en de lekkende boosdoener (ditmaal de boiler) waren binnen 3 dagen gefixt :).
Na de examens heb ik achtereenvolgens bezoek gehad van Caro H., Mischa en zijn kameraad Sander. Het was de hoogste tijd voor een beetje ontspanning, party en afkicken van de alom aanwezige stress. Dank voor alles, in het bijzonder lieve Caro H. voor alle hulp en steun! Zonder jouw aanwezigheid had ik het allemaal niet voor elkaar gekregen, dat is een ding wat zeker is!
In die week ben ik namelijk ook begonnen met inpakken en afronden, daar ik definitief heb besloten Riga voor langere tijd te gaan verlaten en vooralsnog eerst even een tijdje wat praktijkervaring in de vorm van een stage te gaan opdoen en wat meer tijd door te gaan brengen met mijn geliefde familie.
Heel vreemd om na 2,5 jaar afscheid te nemen van een plek die ik (in retrospectief, ondanks alles wat er daar allemaal is gebeurd) toch wel als mijn thuis heb beschouwd. Temeer ik er in relatief korte tijd, zo'n tof en solide sociaal netwerk heb weten op te bouwen. Het afscheidsfeest daags voor mijn vertrek was onwijs gaaf! Mijn nieuwe dierbare vrienden en kennissen waren grotendeels aanwezig (met uitzondering van diegenen die voor werk of vakantie helaas niet in den Letse lande waren). Met rijkelijk vloeiende champoepel, wijn en andere versnaperingen heb ik getracht mijn tijd in Riga in Caro-stijl af te sluiten. Mission accomplished, I assume!
Halverwege Juli ben ik met beide poessiemannen en mijn bagage naar Brussel gereisd om de daaropvolgende twee weken even in het Limburgse land te verblijven. Grotendeels heb ik deze tijd bij mijn lieve oma Jetty doorgebracht. Ook moest er een heleboel bureaucratische papierkraam geregeld worden. Niet zo gemakkelijk als je ineens verneemt dat je een "emigranten status" blijkt te hebben en dus helemaal opnieuw ingeschreven dient te worden... Een heel gedoe, maar hopelijk is nu alles voor zover mogelijk geregeld.
Het was erg fijn om een deel van mijn dierbare oude vrienden weer te zien. Al was het vaak maar kort en heb ik tot mijn grote spijt helaas niet iedereen kunnen bezoeken/ontmoeten... :( Dit mede omdat ik in de tussentijd weer eens ziek ben geworden (hoe kan het ook anders?!). Ditmaal betrof het een herpesinfectie in mijn oog. Hoe verzin je het! Wat stress wel niet kan doen met een mens, ik kom er soms met mijn nuchtere verstand niet bij...
Anyways, ik hoop het zij me vergeven dat ik niet iedereen heb kunnen zien in de korte tijd dat ik in het zonnige zuiden was.
Eind Juli ben ik met mijn harige vriendjes in het schone Beierse land geland, alwaar ik de 1e aug. (afgelopen donderdag, dus) begonnen ben met mijn tijdelijke verpleegstage bij de afdeling Neurochirurgie/Ongevallenchirurgie. Het is een drukke, gemengde afdeling waar veel gebeurt en alwaar ik volgens mij heel veel leren kan. Wel spannend om wederom ineens in het diep te springen, in een ander land, weer een andere taal te spreken, het geleerde in de praktijk om te zetten en me weer aan te moeten passen aan andere regels & gebruiken. Met name heb ik persoonlijk wat moeite met de formele houding die de mensen hier in eerste instantie uitdragen. Iedereen behoort met "Sie" (U) te worden aangesproken, iets wat ons open en vrije Nederlanders een beetje vreemd is.
Nu heb ik even een weekendje vrij zodat ik wat tijd met mijn familie hier kan doorbrengen, maar ook zodat ik wat kan bijtanken en de boel een beetje kan laten landen. Er is nogal veel gebeurd/veranderd de afgelopen tijd en daarvoor moet een mens zich ook af en toe ook even de tijd nemen om alles te verwerken.
Ik wil deze update graag afsluiten door iedereen te bedanken die er de afgelopen tijd voor mij is geweest, mij heeft gesteund (zeker in tijden dat ik het allemaal even niet meer zag zitten), gelooft in mij en mij het gevoel geeft dat ik altijd een veilige, fijne plek heb om heen te gaan. Dat alles maakt mij een gezegend mens.
Jullie allen een heel fijne, zonnige zomer gewenst! Blijf gezond, gelukkig en tevreden en we houden graag contact! Lang leve de social media! :D
Heel veel liefs en dikke knuffels,
Caro & huistijgers xxx
Mijn laatste schrijven dateert alweer van een paar maanden geleden, dus is het de hoogste tijd voor een nieuwe update. Ik zal trachten het enigermate kort en bondig te houden, maar vergeef me als dat niet helemaal lukt. Ik heb nl. best wel wat te vertellen...
Eind juni heb ik in Riga mijn laatste examens met goed gevolg afgerond. Dat wil zeggen dat ik de eerste 2 pre-klinische jaren (in het Duits heet dat Physikum) er eindelijk helemaal op heb zitten! Eigenlijk wel een kleine mijlpaal te noemen...
Het vierde semester was veruit het zwaarste tot nu toe met 12 vakken (en belachelijk veel stof om te leren). Ik heb dan ook nog nooit zo hard en veel gestudeerd in mijn leven als de afgelopen maanden. Het gevoel wanneer je hoort dat je alles gehaald hebt (zelfs grotendeels met zeer nette cijfers), is eigenlijk niet te beschrijven! En dat terwijl op de dag voor mijn laatste (en tevens zwaarste) examen, een tweede keer een deel van het plafond (ditmaal in de badkamer) naar beneden is gekomen vanwege een lekkage. Ik dacht even dat ik gek werd, of in een of andere absurde episode van Monty Python terecht was gekomen! Maar gelukkig eind goed, al goed. Het plafond en de lekkende boosdoener (ditmaal de boiler) waren binnen 3 dagen gefixt :).
Na de examens heb ik achtereenvolgens bezoek gehad van Caro H., Mischa en zijn kameraad Sander. Het was de hoogste tijd voor een beetje ontspanning, party en afkicken van de alom aanwezige stress. Dank voor alles, in het bijzonder lieve Caro H. voor alle hulp en steun! Zonder jouw aanwezigheid had ik het allemaal niet voor elkaar gekregen, dat is een ding wat zeker is!
In die week ben ik namelijk ook begonnen met inpakken en afronden, daar ik definitief heb besloten Riga voor langere tijd te gaan verlaten en vooralsnog eerst even een tijdje wat praktijkervaring in de vorm van een stage te gaan opdoen en wat meer tijd door te gaan brengen met mijn geliefde familie.
Heel vreemd om na 2,5 jaar afscheid te nemen van een plek die ik (in retrospectief, ondanks alles wat er daar allemaal is gebeurd) toch wel als mijn thuis heb beschouwd. Temeer ik er in relatief korte tijd, zo'n tof en solide sociaal netwerk heb weten op te bouwen. Het afscheidsfeest daags voor mijn vertrek was onwijs gaaf! Mijn nieuwe dierbare vrienden en kennissen waren grotendeels aanwezig (met uitzondering van diegenen die voor werk of vakantie helaas niet in den Letse lande waren). Met rijkelijk vloeiende champoepel, wijn en andere versnaperingen heb ik getracht mijn tijd in Riga in Caro-stijl af te sluiten. Mission accomplished, I assume!
Halverwege Juli ben ik met beide poessiemannen en mijn bagage naar Brussel gereisd om de daaropvolgende twee weken even in het Limburgse land te verblijven. Grotendeels heb ik deze tijd bij mijn lieve oma Jetty doorgebracht. Ook moest er een heleboel bureaucratische papierkraam geregeld worden. Niet zo gemakkelijk als je ineens verneemt dat je een "emigranten status" blijkt te hebben en dus helemaal opnieuw ingeschreven dient te worden... Een heel gedoe, maar hopelijk is nu alles voor zover mogelijk geregeld.
Het was erg fijn om een deel van mijn dierbare oude vrienden weer te zien. Al was het vaak maar kort en heb ik tot mijn grote spijt helaas niet iedereen kunnen bezoeken/ontmoeten... :( Dit mede omdat ik in de tussentijd weer eens ziek ben geworden (hoe kan het ook anders?!). Ditmaal betrof het een herpesinfectie in mijn oog. Hoe verzin je het! Wat stress wel niet kan doen met een mens, ik kom er soms met mijn nuchtere verstand niet bij...
Anyways, ik hoop het zij me vergeven dat ik niet iedereen heb kunnen zien in de korte tijd dat ik in het zonnige zuiden was.
Eind Juli ben ik met mijn harige vriendjes in het schone Beierse land geland, alwaar ik de 1e aug. (afgelopen donderdag, dus) begonnen ben met mijn tijdelijke verpleegstage bij de afdeling Neurochirurgie/Ongevallenchirurgie. Het is een drukke, gemengde afdeling waar veel gebeurt en alwaar ik volgens mij heel veel leren kan. Wel spannend om wederom ineens in het diep te springen, in een ander land, weer een andere taal te spreken, het geleerde in de praktijk om te zetten en me weer aan te moeten passen aan andere regels & gebruiken. Met name heb ik persoonlijk wat moeite met de formele houding die de mensen hier in eerste instantie uitdragen. Iedereen behoort met "Sie" (U) te worden aangesproken, iets wat ons open en vrije Nederlanders een beetje vreemd is.
Nu heb ik even een weekendje vrij zodat ik wat tijd met mijn familie hier kan doorbrengen, maar ook zodat ik wat kan bijtanken en de boel een beetje kan laten landen. Er is nogal veel gebeurd/veranderd de afgelopen tijd en daarvoor moet een mens zich ook af en toe ook even de tijd nemen om alles te verwerken.
Ik wil deze update graag afsluiten door iedereen te bedanken die er de afgelopen tijd voor mij is geweest, mij heeft gesteund (zeker in tijden dat ik het allemaal even niet meer zag zitten), gelooft in mij en mij het gevoel geeft dat ik altijd een veilige, fijne plek heb om heen te gaan. Dat alles maakt mij een gezegend mens.
Jullie allen een heel fijne, zonnige zomer gewenst! Blijf gezond, gelukkig en tevreden en we houden graag contact! Lang leve de social media! :D
Heel veel liefs en dikke knuffels,
Caro & huistijgers xxx
-
03 Augustus 2013 - 10:51
Monique Nicolai:
Juist jouw verslag gelezen lieve kind.
Harstikke boeiend alweer.
Hoop dat je een fijne middag hebt aan het meer.
Misch en ik ga nu naar de kapper.
Heel veel liefs uit een warm Javea.
xxxxx -
03 Augustus 2013 - 13:34
Baiba In NL:
Leuk beschreven! Je hebt het uitstekend gedaan; een sociaal netwerk opbouwen in 2,5 jaar naast een superdrukke studie en andere problemen die je had - dat kan niet iedereen! Ik wens je een hele fijne tijd in Bayern en ik hoop dat het halen van het artsendiploma nog wel in de planning zit?!?! -
03 Augustus 2013 - 15:07
Eagle:
herzlich willkommen in die heimat :) Viel gluck (oder hals und beinbruck, wie man das sagt) ins neues Leben :) mach's gut und war cool in Maastricht, ciao! -
04 Augustus 2013 - 10:05
Paps:
Hallo liebe Tochter, und guten Morgen!
Da du jetzt ja deutsch sprechen musst, tu' ich das halt auch!!
Vielen Dank fuer dein update, aber das meiste hab' ich ja schon mitbekommen. Hoffe, dass du dich schon ein bisschen eingelebt hast und das neue Himmelbett so richtig geniessen kiannst nach einem anstrengendem Tag im Klinikum...
Lass es dir gut gehen an deinem freien Tag und wir telefonieren noch!
Paps
PS: Zum Baden ist der Rottachspeicher bei Moosbach sehr zu empfehlen!!
-
04 Augustus 2013 - 21:32
Caroline Sepp:
Thank you for your kind words! I will do my utmost best, that's a promise! Bavaria says cheers! xxx -
05 Augustus 2013 - 15:57
Caro:
Hallo Sie...
Sehr viel Glück und viel Spaß!
Auf schnellle Wiedersehen
Lebe Caro und Caro!
-
06 Augustus 2013 - 14:26
Hellen Houweling:
lieve Carolien, wat een geweldig nieuws ook al is het laat maar proficiat, je hebt het maar mooi gedaan je mag trots zijn op jezelf want je kwam van ver, ik hoop je toch nogeens te ontmoeten, misschien in Duitsland? dat is te overbruggen voor mij. Vergeten zal ik je niet ik weet niet of je nog contact hebt met de familie Vink? In iedergeval dikke zoen van mij Hellen en kids
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
